อ่างเก็บน้ำบางพระ เดิมเป็นที่ดินกรรมสิทธิ์ของกรมชลประทาน ซึ่งได้เวนคืนจากราษฎรเพื่อสร้างขยายอ่างเก็บน้ำบางพระ เมื่อปี พ.ศ. 2515 ภายหลังจากการสร้างขยายเขื่อนเสร็จในปี พ.ศ. 2518 ได้กักเก็บน้ำเพื่อใช้ประโยชน์ด้านการอุตสาหกรรม และทำประปาเพื่อการบริโภค สามารถเก็บกักน้ำได้ถึง 110 ล้านลูกบาศก์เมตร ระบบนิเวศวิทยาจึงเปลี่ยนแปลงไปตามระดับน้ำที่เพิ่มขึ้นทำให้มีนาน้ำนานาชนิดเข้าไปหากินและอาศัยอยู่บริเวณรอบๆ อ่างเก็บน้ำบางพระ เช่น นกเป็ดน้ำต่างๆ นกยาง นกพริก ฯลฯ และนกที่หากินตามทุ่งหญ้าชายป่าต่าง ๆ เช่น นกกวัก นกคุ่ม นกกระแตแต้แว๊ด นกตะขาบทุ่ง ฯลฯ

เมื่อชาวบ้านผ่านมาท่องเที่ยวอ่างเก็บน้ำบางพระ มักจะถือโอกาสยิงนกไปเป็นอาหาร บางคนถึงกับล่าไปขายเพื่อการค้า ราษฎรซึ่งอาศัยอยู่บริเวณอ่างเก็บน้ำจึงได้ร้องเรียนไปยังกองอนุรักษ์สัตว์ป่า กรมป่าไม้ เมื่อปี 2519 กรมป่าไม้จึงได้ส่งเจ้าหน้าที่ออกไปสำรวจและพบว่ามีความจำเป็นต้องประกาศเป็นเขตห้ามล่าสัตว์ป่า กระทรวงเกษตรและสหกรณ์ จึงได้ประกาศจัดตั้งเป็นเขตห้ามล่าสัตว์ป่าอ่างเก็บน้ำบางพระ เมื่อวันที่ 19 เมษายน 2519 และประกาศในราชกิจจานุเบกษา เล่มที่ 93 ตอนที่ 82 ลงวันที่ 8 มิถุนายน 2519

ภูมิประเทศ: อ่างเก็บน้ำบางพระมีต้นกำเนิดของแหล่งน้ำจากเทือกเขาเขียว โดยเป็นที่รวมของลำห้วยต่าง ๆ คือ ห้วยสุครีพ ห้วยวังหิน ห้วยกลุ่ม และห้วยปราบ บริเวณพื้นที่อ่างเก็บน้ำบางพระ มีความสูงจากระดับน้ำทะเล ระหว่าง 12-35 เมตร บริเวณรอบ ๆ อ่างเก็บน้ำมีราษฎรปลูกอ้อยและมันสำปะหลังจนถึงตีนเขาเขียว

ภูมิอากาศ: ลักษณะอากาศ เนื่องจากบริเวณรอบ ๆ อ่างเก็บน้ำบางพระเป็นพื้นที่โล่ง ราษฎรประกอบอาชีพในการทำไร่อ้อยและมันสำปะหลัง จึงทำให้อุณหภูมิค่อนข้างสูงทั้งสามฤดู ปริมาณน้ำฝนเฉลี่ยต่อปีประมาณ 1,266 มิลลิเมตร